کد مطلب:20733 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا روح پس از مرگ، ميتواند توبه و استغفار كند؟

زمان استغفار و توبه در همين دنيا پيش از مرگ است. در آيات آمده است كه حتي هنگام مرگ پذيرفته نيست; وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّ ?‹َاتِ حَتَّيََّ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْ ?‹َـَنَ وَلاَالَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ أُوْلَغكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ;(نسأ،18) و توبه كساني كه گناه ميكنند، تا وقتي كه مرگ يكي از ايشان در رسد، ميگويد: اكنون توبه كردم، پذيرفته نيست; و ]نيز توبه[ كساني كه در حال كفر ميميرند، پذيرفته نخواهد بود، آنانند كه برايشان عذابي دردناك آماده كردهايم.

بنابراين، روح نميتواند براي خود، در جهان برزخ استغفار نموده و باعث بخشش خود شود; امّا از آن جايي كه خداوند مهربان است و رحمتش گسترده ميباشد، اين امكان را براي پاك شدن از برخي گناهان يا سير به درجات بالاتر را در عالم برزخ فراهم كرده است.

از روايات متعددي استفاده ميشود كه اگر انسان در دنيا سنت حسنهاي در ميان مردم بگذارد يا كسي در دنيا به خاطر او كار خيري انجام دهد، بركات اين كارها به او خواهد رسيد. هم چنان كه حضرت امام صادقميفرمايند: شش چيز است كه مؤمن بعد از مرگش از آن بهره ميگيرد، فرزند شايستهاي كه استغفار براي او كند، قرآني كه مردم آن را بخوانند، چاه آبي كه حفر كرده است. درختي كه نشانده، آب جاري كه در اختيار مردم بگذارد و سنّت نيكي كه بعداز وي به آن عمل كند.(بحارالانوار، علامه مجلسي;، ج 6، ص 293، مؤسسة الوفأ / ر.ك: پيام قرآن، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 5، ص 472، دارالكتب الاسلامية.)